Wat is wettelijke rente en hoe werkt het in Nederland?

Wettelijke rente is de rente die een schuldeiser in Nederland volgens de wet kan eisen wanneer een betaling te laat is, dienend als schadevergoeding en om betalingsachterstanden te voorkomen. Deze pagina legt uit hoe dit wettelijk vastgelegde rentepercentage werkt, de twee soorten (handelsrente en consumentenrente), hoe de Minister van Justitie de hoogte vaststelt, en de toepassingen in diverse situaties.

Samenvatting

• Wettelijke rente in Nederland is een door de wet vastgestelde rente die schuldeisers kunnen eisen bij te late betalingen, zonder dat daar een specifieke overeenkomst voor nodig is, gebaseerd op artikel 6:119 van het Burgerlijk Wetboek.
• Er bestaan twee soorten wettelijke rente: consumentenrente (6,00% vanaf 2025 voor particulieren) en handelsrente (11,15% vanaf 2025 voor bedrijven), die periodiek door de Minister van Justitie worden aangepast.
• Wettelijke rente wordt verschuldigd vanaf het moment van betalingsverzuim, na verlopen van de afgesproken betaaltermijn of ingebrekestelling, maar niet als de vertraging niet aan de schuldenaar te wijten is.
• De rente kan zowel enkelvoudig (over de hoofdsom) als samengesteld (rente over rente bij langdurige achterstanden) worden toegepast, waarbij samengestelde rente vooral bij schulden langer dan een jaar wordt gebruikt.
• Wettelijke rente speelt ook een rol in erfrecht, onteigening en andere juridische situaties, maar heeft geen directe invloed op hypotheekrentes, die door marktcondities en kredietvoorwaarden worden bepaald.

Definitie en juridische basis van wettelijke rente

De wettelijke rente is in Nederland de rente die een schuldeiser van rechtswege mag vorderen wanneer een betaling van een geldsom te laat is. Deze definitie en de bijbehorende regels liggen vast in het Burgerlijk Wetboek, specifiek in artikel 6:119, en dient als een gefixeerde schadevergoeding voor de vertragingsschade die ontstaat door het uitblijven van de betaling. Cruciaal hierbij is dat de schuldeiser deze wettelijke rente kan eisen zonder dat hierover een aparte afspraak in een overeenkomst hoeft te zijn gemaakt; het vloeit direct voort uit de wet.

Wanneer is wettelijke rente verschuldigd volgens de wet?

Wettelijke rente is in Nederland verschuldigd zodra een schuldenaar in verzuim is met de betaling van een geldsom. Dit betekent dat de wettelijke rente begint te lopen wanneer de afgesproken betaaldatum is verlopen, of – indien er geen fatale betaaltermijn is afgesproken – nadat de schuldenaar een schriftelijke aanmaning (ingebrekestelling) heeft ontvangen waarin een redelijke termijn voor betaling is gesteld en deze termijn ongebruikt is verstreken. De Nederlandse wet, met name artikel 6:119 van het Burgerlijk Wetboek, bepaalt dat een schuldeiser deze rente als gefixeerde schadevergoeding kan eisen zonder dat er een aparte overeenkomst nodig is. De rente mag in rekening worden gebracht vanaf het moment van betalingsverzuim, wat vaak neerkomt op de dag na de verzuimdatum. Belangrijk om te weten is dat de wettelijke rente niet verschuldigd is als de vertraging in de betaling niet aan de schuldenaar toe te rekenen is, bijvoorbeeld door overmacht, of wanneer de schuldeiser zelf in verzuim is.

Hoe wordt de hoogte van de wettelijke rente vastgesteld?

De hoogte van de wettelijke rente in Nederland wordt periodiek vastgesteld door de overheid, voornamelijk via een Algemene Maatregel van Bestuur. Deze vaststelling houdt rekening met economische omstandigheden en beleidsmatige overwegingen, en is vaak gekoppeld aan de algemene rentestand. In de volgende paragrafen leest u meer over de rol van de minister van Justitie, de verschillende rentetarieven en de frequentie van herzieningen.

Rol van de minister van Justitie bij rentevaststelling

De Minister van Justitie heeft een directe en cruciale taak bij het bepalen van de hoogte van de wettelijke rente in Nederland. Deze bevoegdheid vloeit voort uit het Burgerlijk Wetboek en stelt de Minister in staat om via een Algemene Maatregel van Bestuur de rentetarieven aan te passen. Dit zorgt ervoor dat de wettelijke rente actueel blijft en een passende vergoeding biedt voor de vertragingsschade bij te late betalingen. De Minister weegt hierbij economische ontwikkelingen en beleidsmatige overwegingen, zoals de algemene rentestand, zorgvuldig af om een evenwicht te vinden tussen de belangen van schuldeisers en schuldenaren. Door deze periodieke vaststelling blijft de wettelijke rente een effectief instrument voor het voorkomen van betalingsachterstanden en het garanderen van een rechtvaardige schadevergoeding binnen het Nederlandse rechtsstelsel.

Verschil tussen wettelijke rente voor consumenten en bedrijven

In Nederland kent de wettelijke rente twee verschillende percentages, specifiek voor consumenten en voor bedrijven, die elk hun eigen toepassingsgebied en hoogte kennen. Het voornaamste verschil zit in het type transactie en de betrokken partijen: de wettelijke rente voor consumenten, ook wel wettelijke rente niet-handelstransacties genoemd, geldt voor overeenkomsten waarbij een particulier of een andere niet-ondernemer als schuldenaar optreedt. Daarentegen is de wettelijke (handels)rente van toepassing op handelstransacties, oftewel overeenkomsten tussen bedrijven onderling of tussen bedrijven en overheidsinstellingen. Dit onderscheid is gemaakt om consumenten extra bescherming te bieden. De percentages voor 2025 laten een significant verschil zien:

Het is belangrijk te weten dat de wettelijke rente bij consumententransacties doorgaans lager is dan die voor zakelijke klanten. Een opvallend aspect is dat een beding in een consumentenovereenkomst dat een hogere rente dan de wettelijke handelsrente in rekening brengt, als oneerlijk kan worden beschouwd, wat de beschermende aard van de consumentenrente onderstreept.

Berekenen van wettelijke rente met rekenhulpen en calculators

Het berekenen van wettelijke rente, die een schuldeiser kan eisen bij te late betaling, wordt aanzienlijk vereenvoudigd door het gebruik van online rekenhulpen en calculators. Deze tools zijn ontworpen om de complexiteit van de berekening te beheren, die gebaseerd is op de formule: hoofdsom x (rentepercentage/100) x (dagen in verzuim / 365). Websites zoals wettelijke-rente.com en Berekenen.nl bieden dergelijke calculators aan, waarmee gebruikers de vereiste gegevens kunnen invoeren om snel de verschuldigde wettelijke rente te bepalen. Deze digitale hulpmiddelen zijn van grote waarde voor zowel schuldeisers als incassobureaus, omdat ze zorgen voor transparantie en correctheid in de incassoprocedure, en vaak ook de mogelijkheid bieden om rente op rente (samengestelde rente) te berekenen, wat jaarlijks aan de hoofdsom wordt toegevoegd bij langere achterstanden.

Voorbeelden van rente berekeningen bij betalingsachterstand

Om de berekening van wettelijke rente bij een betalingsachterstand te verduidelijken, bekijken we enkele concrete voorbeelden, waarbij het aantal dagen dat de betaling te laat is vanaf de vervaldatum van de factuur centraal staat. De wettelijke rente wordt altijd berekend over het oorspronkelijke factuurbedrag (de hoofdsom).

• Voorbeeld 1: Particuliere Klant (Niet-handelstransactie)
  Stel, een particulier heeft een factuur van € 2.000 niet betaald, en deze is 91 dagen te laat (bijvoorbeeld tussen 14 februari en 16 mei 2025). Met het actuele percentage van de wettelijke rente voor niet-handelstransacties van 6,00 % (vanaf 1 januari 2025), is de verschuldigde rente:
  € 2.000 x (6,00 / 100) x (91 / 365) = € 29,92.
• Voorbeeld 2: Zakelijke Klant (Handelstransactie)
  Een bedrijf is een zakelijke leverancier € 1.500 verschuldigd en betaalt drie maanden te laat. Gebruikmakend van de wettelijke handelsrente van 11,15 % (vanaf 1 januari 2025), bedraagt de rentevergoeding:
  € 1.500 x (11,15 / 100) x (3 / 12) = € 41,81.

Deze berekeningen illustreren hoe de hoofdsom, het geldende rentepercentage en de duur van de achterstand de totale wettelijke rente bepalen. Bij zeer langdurige betalingsachterstanden kan het rente-op-rente principe (samengestelde rente) het verschuldigde bedrag verder verhogen, doordat rente jaarlijks aan de hoofdsom wordt toegevoegd.

Enkelvoudige rente versus rente op rente (samengestelde rente)

Het belangrijkste verschil tussen enkelvoudige rente en rente op rente, ook wel samengestelde rente genoemd, zit in de manier waarop de rente over een bedrag wordt berekend. Bij enkelvoudige rente wordt de rente altijd alleen berekend over de oorspronkelijke hoofdsom, zonder dat eerder opgebouwde rente meetelt voor de volgende berekeningen. Dit betekent dat je elk jaar hetzelfde rentebedrag krijgt of betaalt, wat leidt tot een stabiele, lineaire groei. Samengestelde rente werkt anders: hierbij wordt rente berekend over zowel de oorspronkelijke hoofdsom als over de al verdiende en bijgeschreven rente, wat een ‘rente over rente’ effect creëert. Dit effect, vaak het ‘sneeuwbaleffect’ genoemd, zorgt voor een exponentiële groei van het kapitaal, omdat de rente zelf steeds weer nieuwe rente opbrengt. Voor de wettelijke rente is dit onderscheid belangrijk bij langere betalingsachterstanden, aangezien de toepassing van samengestelde rente het totale verschuldigde bedrag significant kan verhogen door deze rente-op-rente opbouw.

Toepassingen en voorwaarden van wettelijke rente in verschillende situaties

De wettelijke rente kent diverse toepassingen in het Nederlandse rechtsverkeer, verder reikend dan alleen algemene betalingsachterstanden. Naast de bekende situatie van te late factuurbetalingen, speelt wettelijke rente bijvoorbeeld een rol bij erfrecht, waar het kan gelden over onverschuldigde betalingen of legitimaire aanspraken. Ook bij onteigening is wettelijke rente van toepassing als onderdeel van de schadeloosstelling, conform artikel 15.26 van de Omgevingswet, en kan het worden meegenomen in letselschade berekeningen. Zelfs alledaagse situaties zoals rood staan bij de bank kunnen in essentie een toepassing zijn van wettelijke rente, afhankelijk van de gemaakte afspraken.

De voorwaarden voor het toepassen van wettelijke rente hangen sterk af van de aard van de transactie en bestaande contractuele afspraken. Een schuldeiser mag wettelijke rente in rekening brengen bij nalatigheid met betalen, met name wanneer er geen afwijkende renteovereenkomst is opgesteld. Bij langdurige achterstanden mag de schuldeiser bovendien rente op rente (samengestelde rente) toepassen op jaarbasis indien er geen specifieke afspraak is over de verschuldigde rente in een overeenkomst. Goed om te weten is dat er ook drempels bestaan: zo is wettelijke rente niet verschuldigd indien het bedrag minder dan 20 euro bedraagt, en in situaties waarbij een bestuursorgaan schuldenaar is, geldt zelfs een lagere drempel van 10 euro.

Wettelijke rente bij handelstransacties en niet-handelstransacties

In Nederland onderscheidt de wettelijke rente zich in twee hoofdvarianten: de wettelijke handelsrente en de wettelijke rente voor niet-handelstransacties. De wettelijke rente bij handelstransacties, vastgelegd in artikel 6:119a van het Burgerlijk Wetboek, is van toepassing op commerciële overeenkomsten tussen bedrijven onderling, of tussen bedrijven en overheidsinstanties. Deze specifieke rente geldt voor transacties die na 7 augustus 2002 tot stand kwamen en de hoogte ervan wordt gebaseerd op de herfinancieringsrente van de Europese Centrale Bank. Daarentegen is de wettelijke rente voor niet-handelstransacties, geregeld in de artikelen 6:119 en 6:120 van het Burgerlijk Wetboek, bedoeld voor niet-commerciële transacties waarbij particulieren of consumenten betrokken zijn. Beide tarieven worden periodiek, meestal elk halfjaar, aangepast en vervolgens gepubliceerd in het Staatsblad, wat zorgt voor transparantie en actualiteit binnen het financiële verkeer. Dit onderscheid benadrukt de verschillende juridische bescherming en economische context van zakelijke en consumententransacties.

Wettelijke rente in erfrecht en onteigening

In erfrecht en onteigening speelt de wettelijke rente een specifieke rol bij het vaststellen van financiële verplichtingen en schadeloosstellingen. In het erfrecht wordt de wettelijke rente toegepast op openstaande schulden van de nalatenschap, zoals kindsdelen en legitieme porties, en ook op onverschuldigde betalingen binnen een erfenis. Een bijzonder aspect hiervan is de berekening van rente over kindsdelen: wanneer de wettelijke rente hoger is dan 6 procent, wordt de rentevergoeding vastgesteld op het verschil, oftewel ‘wettelijke rente minus 6 procent’. Dit betekent dat als de wettelijke rente voor particulieren (niet-handelstransacties) 6,00% bedraagt, er geen aanvullende rente over deze kindsdelen verschuldigd is. Samengestelde wettelijke rente kan gelden voor legitieme aanspraken als er sprake is van verzuim, maar bij vorderingen van kinderen op de langstlevende ouder wordt geen rente over eerder bijgeschreven rente berekend.

Bij onteigening dient de wettelijke rente als een cruciaal onderdeel van de schadeloosstelling, die conform artikel 15.26 van de Omgevingswet wordt berekend. Deze rente is bedoeld om de vertragingsschade te vergoeden die ontstaat doordat de schadeloosstelling niet direct kan worden uitbetaald. Dit betekent dat rechthebbenden, zoals eigenaren, erfpachters, eigenaren van een heersend erf, en rechthebbenden op rechten van gebruik en bewoning, recht hebben op deze rente over de volledige schadeloosstelling voor de schade die zij rechtstreeks en noodzakelijk lijden door de onteigening. De wettelijke rente zorgt ervoor dat de benadeelde partij financieel gecompenseerd wordt voor de tijd tussen het verlies van de eigendom en de uiteindelijke betaling van de schadevergoeding.

Juridische regels en artikelen uit het Burgerlijk Wetboek

Het Burgerlijk Wetboek (BW) vormt de fundering van het Nederlandse burgerlijk recht en regelt de juridische verhoudingen tussen personen, en tussen personen en zaken. Het bevat algemene grondbeginselen van burgerlijk recht en omvat diverse onderwerpen, waaronder het vermogensrecht en het verbintenissenrecht. Juist in deze delen van het BW vinden we de wettelijke bepalingen voor wettelijke rente, zoals reeds benoemd in artikelen 6:119, 6:119a en 6:120 BW, die bepalen wanneer en hoe deze rente kan worden gevorderd bij te late betalingen.

Een belangrijk aspect van het Burgerlijk Wetboek is dat het vaak fungeert als ‘regelend recht’. Dit betekent dat de wet bepalingen geeft die gelden als partijen zelf niets anders afspreken. Zonder een andere afspraak in een overeenkomst zorgt het BW ervoor dat de wettelijke rente toch verschuldigd is als compensatie voor vertragingsschade. Deze regels worden verder versterkt door algemene beginselen van goede trouw en redelijkheid en billijkheid, zoals beschreven in artikelen 3:11 en 3:12 van het Burgerlijk Wetboek, die een eerlijke en rechtvaardige toepassing van financiële verplichtingen waarborgen.

Actuele wettelijke rentepercentages en tariefwijzigingen in 2025

De actuele wettelijke rentepercentages voor 2025 laten enkele belangrijke tariefwijzigingen zien, met name voor consumenten. Per 1 januari 2025 is de wettelijke rente voor niet-handelstransacties (particulieren) verlaagd van 7% naar 6 procent. Voor handelstransacties tussen bedrijven en overheidsinstellingen blijft de wettelijke rente in 2025 vastgesteld op 11,15 procent. Deze aanpassingen, die de Minister van Justitie periodiek vaststelt, houden rekening met economische ontwikkelingen en zijn vaak gekoppeld aan de ECB-rente. De wettelijke rente kan elke zes maanden wijzigen om actueel te blijven. Het is interessant om te zien dat de wettelijke rentepercentages in andere Europese landen voor 2025 variëren tussen 6 procent en 11,5 procent, wat de Nederlandse tarieven in perspectief plaatst. Voor de meest recente en officiële tarieven van de wettelijke rente en incassokosten kunnen bezoekers altijd de website van de Rijksoverheid raadplegen.

Huidige rentepercentages voor particulieren en zakelijke klanten

De huidige wettelijke rentepercentages voor zowel particulieren als zakelijke klanten tonen duidelijk de verschillende financiële risicoprofielen en beschermingsniveaus. Voor particuliere consumenten bij niet-handelstransacties is een specifiek, doorgaans lager wettelijke rente tarief vastgesteld. Voor zakelijke klanten, variërend van Starters, ZZP, MKB tot Grootzakelijk, geldt een aanzienlijk hogere wettelijke handelsrente. Dit principe, waarbij bijvoorbeeld rente zakelijke hypotheek en rente zakelijk krediet hoger zijn dan rente privéhypotheek, is deels te verklaren door een verschillende debiteurenopslag samenstelling. De huidige rentepercentages in Europa staan in 2025-06 op hun hoogste niveau tot nu toe, als gevolg van de aanpak om inflatie te bestrijden en te beheersen. Deze bredere economische context van hoge rentepercentages na jaren van extreem lage rentes beïnvloedt de periodieke aanpassing van de wettelijke rente.

Frequentie en voorwaarden van renteherzieningen

De wettelijke rente wordt met een vaste frequentie herzien, wat de stabiliteit en actualiteit van dit tarief waarborgt. Deze aanpassingen van de wettelijke rente vinden plaats op een periodieke basis, doorgaans elke zes maanden, om zo in lijn te blijven met de veranderende economische omstandigheden. De voorwaarden voor deze herzieningen liggen vast en worden beheerd door de Minister van Justitie, die middels een Algemene Maatregel van Bestuur de tarieven bijstelt. Het belang hiervan is dat de wettelijke rente een realistische en eerlijke schadevergoeding blijft bieden bij betalingsachterstanden, door te reflecteren op de algemene rentestand in Nederland.

Veelgestelde vragen over wettelijke rente

Wat is het doel van wettelijke rente?

De primaire functie van wettelijke rente is tweeledig: het ontmoedigen van betalingsachterstanden en het bieden van een standaard schadevergoeding aan schuldeisers. Deze wettelijk vastgestelde rente fungeert als een financiële prikkel die schuldenaren motiveert om hun betalingsverplichtingen tijdig na te komen, aangezien te laat betalen leidt tot duurdere betalingsachterstanden. Voor de schuldeiser biedt het een gefixeerde compensatie voor de vertragingsschade, zoals misgelopen rente-inkomsten of verminderde investeringsmogelijkheden. Daarnaast zorgt de wettelijke rente voor juridische duidelijkheid, helpt het bewijsrechtelijke onzekerheden te voorkomen en draagt het bij aan de bescherming van de liquiditeitspositie van bedrijven.

Kan een schuldeiser altijd wettelijke rente in rekening brengen?

Nee, een schuldeiser kan niet altijd wettelijke rente in rekening brengen, hoewel het recht hierop wel direct uit de wet voortvloeit bij betalingsachterstanden. Wettelijke rente is doorgaans verschuldigd zodra een schuldenaar in verzuim is en er geen andere renteafspraken zijn gemaakt. Echter, er zijn uitzonderingen: de rente is niet verschuldigd als de betalingsvertraging niet aan de schuldenaar toe te rekenen is (bijvoorbeeld door overmacht), of wanneer de schuldeiser zelf in verzuim is. Bovendien kan een rechtbank of rechter-commissaris in specifieke gevallen bepalen dat de schuldenaar geen rente verschuldigd is, met name als het gaat om een vordering met een hypotheek op een registergoed van de schuldenaar en dit in het belang van de boedel is, zoals geregeld in artikel 303, lid 3 van de Faillissementswet. Ook gelden er drempelbedragen; voor bedragen onder de 20 euro (en 10 euro voor bestuursorganen) is wettelijke rente niet van toepassing.

Hoe werkt rente over rente bij wettelijke rente?

Bij rente over rente, ook wel samengestelde rente genoemd, wordt de wettelijke rente niet alleen over de oorspronkelijke hoofdsom berekend, maar ook over de al opgebouwde en onbetaald gelaten rente van voorgaande jaren. Dit betekent dat het bedrag waarover de wettelijke rente wordt berekend, jaarlijks vermeerdert met de over dat jaar verschuldigde wettelijke rente. Het rente-op-rente principe mag door de schuldeiser worden toegepast wanneer een betalingsachterstand langer dan een jaar duurt en er geen afwijkende renteafspraken zijn gemaakt in een overeenkomst. Dit geldt zowel voor de reguliere wettelijke rente als voor de wettelijke handelsrente. Op deze manier draagt de onbetaalde rente van eerdere jaren bij aan de hoofdsom voor de volgende berekening, wat een versnellende groei van het totale verschuldigde bedrag veroorzaakt.

Welke wettelijke rente geldt bij langdurige schulden?

Bij langdurige schulden, oftewel financiële verplichtingen die langer dan één jaar openstaan, wordt de wettelijke rente berekend volgens het principe van rente op rente, ook wel samengestelde rente genoemd. Dit houdt in dat de rente na het eerste jaar niet alleen over de oorspronkelijke hoofdsom wordt gerekend, maar ook over de al opgebouwde en nog onbetaalde rente van voorgaande jaren. Deze jaarlijkse optelling van rente bij de hoofdsom zorgt ervoor dat de wettelijke rente voor lang bestaande schulden aanzienlijk kan oplopen, wat een sterke stimulans is om betalingsachterstanden tijdig aan te pakken.

Wat zijn de gevolgen als geen rentepercentage is afgesproken?

Wanneer partijen geen specifiek rentepercentage hebben afgesproken in een overeenkomst, dan treedt de wettelijke rente automatisch in werking als de standaard vergoeding bij te late betaling. Dit wettelijke mechanisme, vastgelegd in artikel 6:119 van het Burgerlijk Wetboek, zorgt voor juridische duidelijkheid en rechtszekerheid voor zowel de schuldeiser als de schuldenaar. Voor de schuldeiser betekent het dat zij recht heeft op een gefixeerde schadevergoeding voor de vertragingsschade, zonder dat hierover een aparte overeenkomst nodig is. De schuldenaar daarentegen kan zich niet beroepen op het ontbreken van een afspraak om rentebetaling te ontwijken; men is gehouden aan het door de wet vastgestelde percentage, dat verschilt voor consumenten en handelstransacties. Dit fungeert als een belangrijke stimulans om betalingsachterstanden tijdig aan te pakken, wetende dat de wet een standaardrente voorziet waar men niet omheen kan bij verzuim.

Wettelijke rente in relatie tot hypotheekrente

De wettelijke rente en de hypotheekrente zijn twee fundamenteel verschillende rentesoorten binnen het Nederlandse financiële landschap. De hypotheekrente is een vergoeding die de woninghouder maandelijks aan de geldverstrekker betaalt voor een hypothecaire lening, oftewel de kosten voor het lenen van geld voor de aankoop van een woning. De wettelijke rente daarentegen is een gefixeerde schadevergoeding die pas verschuldigd wordt wanneer een betaling te laat is, dienend als een boete bij betalingsachterstand en niet als een reguliere leenkost. Waar de hypotheekrente direct invloed heeft op de maandlasten en het maximaal leenbedrag, speelt de wettelijke rente alleen een rol bij onbetaalde schulden. Een interessante relatie is de wettelijk vastgestelde toetsrente van 5 procent die de Autoriteit Financiële Markten (AFM) hanteert voor de berekening van de maximale hypotheek bij rentevastperiodes korter dan 10 jaar, ongeacht de daadwerkelijke hypotheekrente. Dit toont aan dat er wel degelijk wettelijk bepaalde percentages zijn die indirect de hypotheekmarkt beïnvloeden, los van de schadevergoedende functie van de wettelijke rente.

Wettelijke rente en ING hypotheekrente: wat zijn de verschillen?

De wettelijke rente en de ING hypotheekrente verschillen fundamenteel in hun doel en toepassing. Waar de wettelijke rente een juridisch vastgestelde schadevergoeding is die een schuldeiser kan eisen bij te late betaling, zijn de hypotheekrentes van ING de kosten die je betaalt voor het lenen van geld om een woning te financieren. De wettelijke rente wordt automatisch van kracht bij betalingsverzuim en dient als financiële prikkel om tijdig te betalen, terwijl de hypotheekrente van ING een doorlopende vergoeding is die je maandelijks voldoet voor je woninglening.

De hoogte van de wettelijke rente wordt periodiek vastgesteld door de Minister van Justitie en kent twee tarieven (6,00% voor consumenten en 11,15% voor bedrijven vanaf 1 januari 2025), die afhankelijk zijn van het type transactie en de betrokken partijen. De hypotheekrente bij ING daarentegen varieert sterk en wordt beïnvloed door de gekozen rentevastperiode (bijvoorbeeld 10, 20 of 30 jaar vast), de verhouding tussen de lening en de marktwaarde van de woning (de schuld-marktwaardeverhouding), en de algemene marktrente. Zo kan de hypotheekrente bij ING voor een 20 jaar rentevast periode en 100% financiering bijvoorbeeld 4.52 procent bedragen (peildatum juli 2025), terwijl deze voor dezelfde periode, maar tot 55% van de marktwaarde, op 4.20 procent kan liggen. Bovendien biedt ING zowel vaste als variabele rente-opties, waarbij de vaste rente gedurende de looptijd gelijk blijft ongeacht marktveranderingen, en de variabele rente juist fluctueert op basis van marktcondities.

Invloed van wettelijke rente op hypotheekrente 30 jaar vast

De wettelijke rente heeft geen directe invloed op de hoogte van de hypotheekrente die je voor 30 jaar vastzet. De hypotheekrente voor een periode van 30 jaar wordt bepaald door de kapitaalmarktrentes, zoals de 30-jaars swaprente, de risico-opslag van de bank, de verhouding tussen de lening en de woningwaarde, en eventueel de keuze voor Nationale Hypotheek Garantie (NHG). Het vastzetten van je hypotheekrente voor 30 jaar biedt maximale zekerheid over je maandlasten gedurende de hele looptijd, aangezien het rentetarief en daarmee je maandelijkse aflossing en rentebetalingen hetzelfde blijven. De wettelijke rente komt pas in beeld als er sprake is van betalingsachterstanden op je hypotheek en functioneert dan als een schadevergoeding, zoals eerder op deze pagina uitgelegd. Bij het bepalen van de maximale hypotheek rekent de geldverstrekker bovendien met de werkelijke hypotheekrente voor rentevastperiodes vanaf 10 jaar, inclusief 30 jaar vast, in plaats van de wettelijk vastgestelde toetsrente van 5 procent die geldt voor kortere rentevaste periodes. Dit kan indirect betekenen dat een lagere, werkelijke 30-jaar vaste rente je leenruimte gunstiger beïnvloedt.